Lipsk ok. 1855
Na listwie czołowej inkrustowana mosiądzem prostokątna tabliczka: ERNST IRMLER JUN / LEIPZIG; na płycie rezonansowej czarną farbą: Pianoforte-Fabrik / von / Ernst Irmler junr / sonst / SCHAMBACH & MERHAUT / LEIPZIG / No 2150; na spodzie skrzyni: 2117; na spodzie ażurowej osłony ramy ołówkiem: 2150.
Fornirowany orzechem; nogi 8-kątne, zawieszenie pedału w kształcie liry, pulpit ramkowy, przednia część skrzyni osłonięta ażurową płytą o motywach geometryczno-roślinnych, rama ozdobiona polichromią o motywach roślinnych, okleina klawiatury – kość słoniowa, heban /
czarno barwione drewno.
Wys. 325 (905), szer. 1850, gł. 870 mm
Prostostrunny, tylnostrojnicowy, rama półmetalowa z 1 wspornikiem, zakres C1-a 4 – 62/3 oktawy, naciąg 1-2-3-strunny, mechanika wiedeńska, tłumiki dźwigniowe, 2 pedały – una corda i podnośnik tłumików. Brak tłumików, pulpitu i zawieszenia pedałów (zastąpione 2 pionowymi prostokątnymi belkami połączonymi podstawą pedałów).
Zakupiony 1980 od Teresy Góraj z Łodzi.
